Korku Hikayeleri

“Geride bir not bıraktı mı?” diye sordum gözyaşlarımı silerken. Kız kardeşim Erica, annemizin intihar ettiğini söylemek için beni aramıştı. Şok geçtikten sonra sorduğum ilk soru buydu. “Bıraktı,” dedi Erica burnunu çekerek. “Ama sadece üzgünüm yazıyordu.” Konuşmamızın geri kalanını annemizin neden böyle bir şey yapmış olabileceğini tahmin ederek geçirdik, ama ikimizin de bir fikri yoktu. Bulabildiğimiz en iyi açıklama, üç yıl önce kanserden ölen babamızı özlemiş olmasıydı. Telefonu kapatmadan önce, Erica…

“Günaydın! Uyanma vakti!” Gözlerimi açıyorum ve Hemşire Judy’yi sabah enjeksiyonumu yapmaya hazır halde görüyorum. Yatakta oturup pijamamın kolunu sıvıyorum. İğnenin derimin altına girdiğini ve ilacın damarlarıma aktığını hissediyorum. Hemşire bana sıcak bir gülümsemeyle bakıyor. “Aferin! Şimdi kantine gidip arkadaşlarınla kahvaltı yapabilirsin.” Arkadaşlar? Burada arkadaşım yok ki. Arkadaşlarım benden neredeyse 100 kilometre uzakta. Hayatın tadını çıkarıyorlar, yeni şeyler öğreniyorlar, partilerde öpüşüyorlar. Benim gibi gençliklerini bir psikiyatri koğuşunda geçirmiyorlar. Okulda bir anksiyete…

“İyi misin dostum?” “Evet.” “Emin misin? Biraz zor nefes alıyorsun gibi.” “İyiyim.” “Güzel. Rahatlarsan daha çabuk biter. Başlamak için sadece bazı temel bilgilere ihtiyacım var.” “Temel?” “Basit şeyler.” “Tamam.” “Kolay bir soruyla başlayalım. Adın ne?” “Roy.” “Soyadın ne?” “Fromeir.” “Peki, Bay Fromeir, kaç yaşındasın?” “16.” “Okula gidiyor musun?” “Hayır.” “Neden?” “Bilmiyorum. Gitmiyorum.” “Yalnız mı yaşıyorsun?” “Hayır.” “Annen ve kardeşin Bill ile yaşıyorsun, değil mi?” “Evet.” “Güzel. Güzel. İyi gidiyorsun. Ama…

Seni seviyorum anne. Merdivenlerden ayak sesleri geliyor, galiba odamın önünde. Polis arabalarını duyuyorum ama sesleri çok uzaktan geliyor. Dolapta saklanıyorum, umarım beni duymamıştır. Bekle, aşağıdan bir ses duydum. Polisler zaten burada, onu arıyorlar, yakalayacaklar. Merak etme anne, güvendeyim, seni seviyorum. Polisler onun bir seri katil olduğunu ve bölgedeki evlere girdiğini söylediler. Evet anne, şimdi haberlerde gördüm. Kapılarımı kilitli tutacağım. Mesajlar kronolojik sırayla gösterilmektedir, en son mesaj en üstte. Orijinal metin:…

Kız arkadaşım üç hafta önce taşındı. Kedim Ruk onunla çok yakındı ve o gittiğinden beri biraz yalnız olduğunu hissedebiliyorum. Özellikle ben işteyken. Eve geldiğimde birkaç defa perdelerimin yırtıldığını ya da tüm tuvalet kağıdının parçalandığını gördüm. Bardağı taşıran son damla, geç saatlere kadar çalıştıktan sonra eve geldiğimde, kanepenin yan tarafında yemek tabağı büyüklüğünde bir delik açtığını görmemdi. Bir şeyler yapmam gerektiğine karar verdim. Farklı oyuncaklar denedim, hatta kedi nanesi bile, ama…

Kocamın beni aldattığını biliyorum. Komik, evliliklerin %60’ı sadakatsizlikle bitiyor ama bunun sizin başınıza geleceğini asla düşünmezsiniz. Bununla ilgili o kadar çok makale var ki, nasıl anlaşılır, hangi işaretlere dikkat edilmeli, ‘ofiste çok mu vakit geçiriyor yoksa sadece çok mu çalışıyor?’ gibi. Gündüz kuşağı televizyonunda berbat bölümler. Her şey ortaya çıktığında ağlayan aptal bir kadın. Bu makaleler ve programlar daha zayıf kadınlar için. Kocamın beni artık sevmediğini anında anladım. Küçük şeylerle…

Sekiz yıl önce öldüm. Bu trajik ya da olağandışı bir durum değildi. Sadece bir araba kazası. Bana çarpan adamı suçlamıyorum. Eşi doğum yapıyordu ve yolda buz vardı, bu yüzden hız yapıyordu. O arabasının kontrolünü, ben de hayatımı kaybettim. Onun suçu değil. Bunu biliyorum. Zalim değilim. İntikam peşinde de değilim. Hatta tam tersi. Geride ailemden kimse kalmamıştı ve o zamanlar birkaç arkadaşımı da kaybetmiştim. Cenazem olduğunda, gelen tek kişiler patronum ve…